Vehbi Cem Aşkun

28 Haziran 1909 tarihinde Sivas'ta doğdu. Babası Ömer Lütfi Bey, annesi Huriye Hanım'dır. Asıl adı, Vehbi Aşkun'dur. Yakın arkadaşı Ebed Mahir Yalnız, ona Cem adını vererek bir takma ada sahip olması sağladı. Vehbi Aşkun, ilerleyen yıllarda Cem'i öz adı olarak aldı. Küçük yaşta babasız kaldı lakin bu durumu kısa sürede atlattı. Kendi kendini yetiştirdi ve babasızlığın üstesinden geldi.İlköğrenimini Sivas'ta tamamladı. Sivas Lisesinin ortaokul bölümünde öğrenim görmeye başladıktan sonra 1924 yılında İzmir Öğretmen Okuluna kaydını yaptırdı. İzmir Öğretmen Okulunda geçirdiği yıllar, Aşkun'un siyasi düşüncelerinin gelişip olgunlaşmasında etkin rol oynadı. Sahile yakın bir yere inşa edilmiş olan okul, güzelliğiyle Aşkun başta olmak üzere birçok gençte edebî hisler uyandırdı ve onları âdeta şair olmaya sevk etti. 1930 yılında buradan mezun oldu ve ilkokul öğretmeni olarak Amasya'nın Merzifon ilçesine atandı. Burada ebelik yapmakta olan Edibe Moral Hanım ile evlendi. Vehbi Cem Aşkun, ilkokul öğretmenliğini kendisi için yetersiz buldu. Ortaokul öğretmenliğine geçmek ve edebiyatla daha çok hemhâl olmak istedi. Merzifon'daki yedi yıllık görev sürecinin ardından 1937 yılında Ankara'ya geldi ve Gazi Eğitim Enstitüsünün sınavlarına girdi. Sınavları kazanan Aşkun, Türkçe öğretmeni olarak görev yapmaya başladı. Sivas'taki memuriyet yıllarında eşini kaybetti. Bu ani ölüm, Aşkun'u derin bir buhrana soktu lakin girişken kişiliği ile Sivas'ta kısa süre içinde çevre edindi. Sivas Kâmil Matbaası'nın sahibi ve aynı zamanda Halk Parti'sinden milletvekili olan Kamil Yalçıner, Aşkun'un şiirlerinin ve araştırma yazılarının yanı sıra birçok çalışmasının yayımlanmasında öncülük etti.1939 yılında ikinci kez evlenen Aşkun, her iki çocuğuna da ikinci ad olarak Cem'i verdi. Aynı yıllarda gazete ve dergicilik alanında çalışmalar yürütmeye başladı. Araştırma yazılarının temelinde halk vardı. Gazetede yayımladığı bir köşe yazısında ekmeklerin bozuk çıktığına dair ifadeler kullandı ve bu yazı, Aşkun'u bir hayli zora soktu. Çeşitli okullarda mesleğine devam etti. 1970 yılında Eskişehir'de edebiyat öğretmeni iken keni isteğiyle emekli oldu. Üçüncü evliliğini yaptığı sırada emekli ikramiyesi ile bir ev satın almak istedi lakin dolandırıldı. Bu kötü olaylar sonrasında İstanbul'dan ayrılıp Eskişehir'e döndü. 9 Ocak 1979 tarihinde vefat etti. 
Şiirleri: Tatsız Kitap (Hasan İzzettin Dinamo, Mehmet Cevdet ile, 1931), Bir Mekteplinin Hitabesi (1931), Ulusal Duyuşlar (1935), Çocuklara Şiirler (1943), Yayladan Sesler (1943), Göllerin Musikisi (1949), Fetih Destanı (1955), Geçmiş Günler (1960), Ölümsüz Atamız (1963). Hikâyeleri: Öksüz Yusuf (1958). Romanı: Kader (1962). Oyunları: Oğuz Destanı (1935), Atatürk Köyünde Uçak Günü (1936). İncelemeleri: Merzifon Şairleri (1937), Sivas Folkloru (2 cilt, 1941-1943), Büyük Halk Şairi: Emrah (1942), Büyük Halk ve Saz Şairi: Âşık Ruhsatî (1944), Sivas Kongresi (1945), Pîrî Baba (1947), Kurtulan Merzifon (1956), Sivas Şairleri (1948), Terzi Baba ve Erzincan Şairleri (1951), Ahmet Haşim ve Bizde Sembolizm (?), Sivas Sultanı Kadı Burhaneddin (1964), Ayet ve Hadislerin Işığında Ahlâk Sohbetleri (1964), Duygu Dünyası Mevlâna: Mesnevî’den Seçmeler (1970), Halk Edebiyatında Yerme ve Güldürüler (1973).
Kaynak: Talip Erdoğan, Vehbi Cem Aşkun'un Şiiri, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara 2014.https://www.elipskitap.com.tr/yazar/vehbi-cem-askun/https://www.elipskitap.com.tr/urun/cocuklara-siirler/